Stellenbosch

Mijn ‘airtime’ is op dus Esther werd vanochtend vroeg verrast door smsjes van Myrna over de dag van vandaag. Om elf uur spreken we af in Mowbray en gaan vandaar naar het bekende wijnachterland van Kaapstad. Via de N2 rijden we oostwaarts in een half uur naar Stellenbosch. Onderweg verbazen we ons over de township die zich kilometers lang, als een enorme verzameling dicht op elkaar gepakte krotten, uitstrekt langs de snelweg.

In de Spier Wine Estate, de oudste wijnmakerij van Stellenbosch, beginnen we met een voor ons alle drie nieuwe activiteit, nee geen ‘wine tasting dus, maar rijden op een segway. Na een uitvoerige uitleg en wat oefenrondjes onder plezierige leiding van Eric, trekken we enthousiast met hem de landerijen in. Aangekomen bij een van de vele wijngaarden legt hij ons uit hoe het proces van druiven telen in zijn werk gaat. Interessant natuurlijk maar het over de zandpaden scheuren met die segway vinden we veel leuker! Als volleerde segwayrijders zijn we na een uur weer terug bij de basis. Nog snel een kort wijnproeverijtje er doorheen jassen, een kijkje langs de kraampjes met African craft art en dan houden we het hier voor gezien.

Op naar Stellenbosch zelf, want van al dat segwayrijden hebben we flink trek gekregen. We, dat wil zeggen Myrna en ik, kunnen het niet laten voor de lunch eerst nog even het stof van de segwaytocht met een lekker wijntje weg te spoelen bij een hippe bar in Church Street. Na deze versnapering strijken we even verderop neer om ieder een salade te verorberen. Nog even rondslenteren we langs wat winkeltjes, waarbij Myrna duidelijk maakt dat ze zo’n sprinbokvel toch wel errruggg leuk vindt, als plat vel of verkleed als handtas of portemonnee.

Je bent natuurlijk niet echt in de wijnstreek geweest als je ook niet Franschhoek hebt bezocht, dus rijden we daar vervolgens naar toe. Die moeite hadden we ons kunnen besparen van het dorp zelf stelt niet veel voor; het draait natuurlijk om de vele en vele wijnboerderijen die we tegen komen. Dat hadden we misschien zelf ook eerder kunnen bedenken…

Via de kustweg rijden we richting Muizenberg en onderweg worden we getrakteerd op mooie uitzichten over zee, op de bergen en een felle ons-recht-in-de ogen-schijnende ondergaande zon. Vermoeid en voldaan komen we aan bij ons plekje langs de Tokai Road. Na even later Myrna netjes thuis gebracht te hebben kijken Esther en ik nog een filmpje om daarmee de dag af te sluiten……
Aaaaaahhh al weer zo’n mooie dag in Kaapstad, wat een feest!